Ο Τσίπρας σκέφτηκε ότι τοποθετώντας την κυρία Κωνσταντοπούλου στο Προεδρείο της Βουλής, γλιτώνει από κατεδάφιση ένα υπουργείο. Αν και αυτό δεν θα ήταν μεγάλη ζημία, αφού υπάρχουν Υπουργεία με αρνητική ή έστω μηδενική παραγωγικότητα, απλώς και μόνο για να βολευτεί ακόμη ένα κομματικό στέλεχος με υπουργική ιδιότητα και για να δικαιολογούνται μισθοί στους υπαλλήλους
Δεν σκέφτηκε όμως, ότι η κατεδάφιση της Βουλής δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, τα οποία καλείται τώρα να αποδεχτεί, τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο, μια και προηγούμενο αποπομπής Προέδρου Βουλής δεν υπάρχει. Θα μού πεις κάθε τι έχει την πρώτη του φορά.
Η κυρία Πρόεδρος, για ποιο λόγο επιτίμησε δημόσια έναν αξιωματικό του ελληνικού κράτους, που φέρει στην στολή του το εθνόσημο; Επειδή ήθελε να διορθώσει μια κατάσταση, κατά την αντίληψή της στρεβλή, ή να εντυπωσιάσει; Δεν όφειλε, σεβόμενη τον θεσμικό ρόλο του αστυνομικού, ο οποίος εκτελούσε εντολές ανωτέρων του, να τον πάρει παραπέρα και να του πει χαμηλόφωνα ό,τι νόμιζε σωστό να τού πει; (που δεν υπήρχε τίποτε σωστό)
Προ μηνών, σ’ αυτήν την στήλη καυτηρίασα την συμπεριφορά του Κικίλια, που γεμάτος έπαρση «κατσάδιασε» Έλληνα αξιωματικό, μπροστά στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Η κυρία Πρόεδρος, ως «προοδευτική» γιατί έχει την ίδια συμπεριφορά με τον «συντηρητικό» Κικίλια; Δεν σκέφτηκε ότι ο Έλληνας αξιωματικός, είναι ένας εργαζόμενος με λιγότερα χρήματα από τους συμβούλους της, και έπρεπε να τον σεβαστεί; Την στολή του;
Με αφορμή τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που έκανε λόγο για υιοθέτηση σκληρών μεταρρυθμίσεων από τη Γαλλία, ο ομόλογός του της Γαλλίας Μισέλ Σαπέν απάντησε: «Η Γαλλία απεχθάνεται τον εξαναγκασμό». Μπράβο στον Σαπέν, καλά τα είπε.
Κι επειδή η Γαλλία απεχθάνεται τον εξαναγκασμό, της δίνουν συνεχώς παρατάσεις για να εξορθολογίσει τα δημοσιονομικά της, χωρίς ανάμιξη Τρόικας (συγγνώμη, Θεσμών ήθελα να πω). Κι εμείς απεχθανόμαστε τον εξαναγκασμό, έλα όμως που μας εξαναγκάζουν… Και το μόνο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι πώς θα πείσει τις συνιστώσες να δεχθούν το νέο Μνημόνιο (πάλι συγγνώμη, τη νέα Συμφωνία έπρεπε να πω).
Ότι θα λέω πολλές φορές μπράβο στους Βούλγαρους, είναι αλήθεια πως δεν το είχα κατά νου. Έλα όμως που πράττουν ορθά σε πολλούς τομείς, ενώ εμείς κάνουμε τα ανάποδα; Βούλγαροι πολιτικοί του σοσιαλιστικού κόμματος (του πρώην κομμουνιστικού δηλαδή), τόνισαν:
Ο Τζιαμπλιάνοφ: «Το βουλγαρικό Σύνταγμα δεν προβλέπει την ύπαρξη μειονοτήτων στη χώρα και ως εκ τούτου η σχέση μεταξύ της μητρικής γλώσσας και της μειονότητας είναι λανθασμένη».
Ο Στογιάν Μίρτσεφ: «Δεν μπορεί κανείς να καθορίσει από τη γλώσσα, τη μειονότητα στη Βουλγαρία», δήλωσε προσθέτοντας ότι η σύνδεση των μειονοτικών ομάδων με τη μητρική τους γλώσσα είναι μια αδιαμφισβήτητη μέθοδος για να αλλάξει η αυτοσυνειδησία των Βουλγάρων. Όλα αυτά, μετά την απαίτηση των τουρκόφρονων, να διδάσκεται η τουρκική γλώσσα.
Καλλισθένης