Ποιο είναι τελικώς το ισοζύγιο των αποφάσεων που έχουν πάρει οι δανειστές για την χώρα μας; Μπορεί να θεωρηθεί θετικό ή αρνητικό; Επιχειρώντας μια καταγραφή, τώρα που η σκόνη έκατσε, τα βασικά συμπεράσματα στα οποία καταλήγει κανείς, με βάση την αποτίμηση από Ευρωπαίους αξιωματούχους που γνωρίζουν το ελληνικό πρόγραμμα όσο κανένας, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι τα εξής:
1) Οι εταίροι αποφάσισαν να δώσουν μία δόση αρκετή (8,5 δισ.) ώστε να λειτουργήσει ως καύσιμο για την οικονομία, καλύπτοντας τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μέχρι το 2018.
2) Παρά την κάποια συγκεκριμενοποίηση των μέτρων για το χρέος, που θα ξανασυζητηθεί επί της ουσίας το καλοκαίρι του 2018, το ΔΝΤ παραμένει στην ουσία αμετακίνητο από τις θέσεις του, συνεχίζοντας να υποστηρίζει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο.
3) Η ΕΚΤ κρατάει κλειστή την πόρτα του QE για την Ελλάδα τους επόμενους μήνες και άγνωστο παραμένει αν κάποια στιγμή θα την ανοίξει.
4) Σε μια μικρή, κυρίως επικοινωνιακή νίκη για την Ελλάδα, η συμφωνία έχει περισσότερες αναφορές στην ανάπτυξη της χώρας απ' ό,τι τα προηγούμενα προσχέδια.
Όμως ακόμα και αν επιτεύχθηκε η συμφωνία, η δυσκολία της εφαρμογής της θα είναι μεγάλη. Διαμαρτυρίες, ακόμα και από χώρες του Νότου, που απειλούν ότι δεν θα εγκρίνουν την εκταμίευση της δόσης αν δεν τηρήσει η Ελλάδα πλήρως τη συμφωνία, έρχονται πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της. Κι αυτό, από μόνο του, δείχνει το βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος...